(အမရာ၀ိေကၡပ တတိယ၀ါဒ)
၆၄။ တတိယ၀ါဒ၌ကား အဆံုးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ အယူရွိကုန္ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ထုိထုိအရာ၌ အေမးခံၾကရလွ်င္ အဘယ္ကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အဘယ္ကုိ စြဲမွီ၍ အဆံုးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာစကားကုိ ဆုိကုန္သနည္း -
ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏသည္လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏသည္လည္းေကာင္း ''ဤကားကုသုိလ္တည္း''ဟုဟုတ္မွန္ေသာ အတုိင္း မသိ၊ ''ဤကား အကုသုိလ္တည္း''ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း မသိ၊ ထုိသူအား ဤသုိ႔ အၾကံျဖစ္၏ -
''ဤကား ကုသုိလ္ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း ငါ မသိ၊ ဤကား အကုသိုလ္ဟုဟုတ္မွန္ေသာ အတုိင္း ငါ မသိ၊ ငါသည္ ဤကား ကုသုိလ္ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း မသိဘဲလ်က္ ဤကား အကုသိုလ္ဟုဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း မသိဘဲလ်က္ ဤကား ကုသုိလ္ဟုေသာ္လည္း ေျဖျငားအံ၊ ဤ ကားအကုသိုလ္ဟုေသာ္လည္း ေျဖျငားအံ၊ ပညာရွိကုန္ေသာ သိမ္ေမြ႕ေသာ ဉာဏ္ရွိကုန္ေသာ သူတစ္ပါးတုိ႔အယူကုိ ေလ့လာၿပီးျဖစ္ကုန္ေသာ သားၿမီးဖ်ားကုိ ပစ္ခြဲႏုိင္သည့္ ေလးသမားႏွင့္ တူကုန္ ေသာသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ရွိကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔သည္ မွားေသာအယူတုိ႔ကုိ ပညာျဖင့္ ဖ်က္ဆီးေနဘိသကဲ့သုိ႔ က်က္စားေနကုန္၏၊ ထုိသူတုိ႔သည္ ငါ့ကုိ ထုိ (ကုသုိလ္ အကုသုိလ္) တုိ႔၌ ေမးစစ္ကုန္ရာ၏၊ စိစစ္ကုန္ရာ၏၊ ဆုိဆံုးမကုန္ရာ၏၊ ထုိသုိ႔ေမးစစ္ၾကလွ်င္ စိစစ္ၾကလွ်င္ ဆုိဆံုးမၾကလွ်င္ထုိသူတုိ႔အား ငါသည္ ျပည့္စံုစြာ မေျဖႏုိင္ရာ၊ ထုိ (မေျဖႏုိင္ျခင္း) ေၾကာင့္ ငါ့အား ပင္ပန္းျခင္းျဖစ္ ရာ၏၊ ထုိ (ပင္ပန္းျခင္း) ေၾကာင့္ ငါ့အား အႏၲရာယ္ျဖစ္ရာ၏''ဟု အၾကံျဖစ္၏။
ထုိသူသည္ ဤသုိ႔ ေမးစစ္ျခင္းကုိ ေၾကာက္ေသာေၾကာင့္ ေမးစစ္ျခင္းကုိ စက္ဆုပ္ေသာေၾကာင့္ ဤကားကုသုိလ္တည္းဟု မေျဖ၊ ဤကား အကုသုိလ္တည္းဟု မေျဖ၊ ထုိထုိအရာ၌ အေမးခံရလွ်င္ ''ဤသုိ႔ဟုလည္း ငါ မယူ၊ ထုိသုိ႔ဟုလည္း ငါ မယူ၊ အျခားသုိ႔ဟုလည္း ငါ မယူ၊ (ဤသုိ႔ ထုိသုိ႔အျခားသို႔) မဟုတ္ဟုလည္း ငါ မယူ၊ (ဤသုိ႔ ထုိသုိ႔ အျခားသုိ႔) မဟုတ္သည္ မဟုတ္ဟုလည္း ငါမယူ''ဟု အဆံုးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ စကားကုိ ဆုိ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသည္ကား တတိယ အေၾကာင္းတည္း၊ ယင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယင္းကုိ စြဲမွီ၍အဆံုးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ အယူရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ထုိထုိအရာ၌ အေမးခံၾကရလွ်င္ အဆံုးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ စကားကုိ ဆုိကုန္၏။ (၃-၁၅)
------