(အႏၲာနႏၲဒိ႒ိ တတိယ၀ါဒ)
၅၆။ တတိယ၀ါဒ၌ကား အဆံုးရွိ အဆံုးမရွိ အယူရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ အဘယ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ အဘယ္ကုိ စြဲမွီ၍ ေလာက၏ အဆံုးရွိ အဆံုးမရွိကုိ ျပကုန္သနည္း -
ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏသည္လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏသည္လည္းေကာင္း ျပင္းစြာအားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ ျမဲၿမံံစြာ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍မေမ့မေလ်ာ့ျခင္းကုိ စြဲြ၍ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းကုိ စြဲ၍ ထုိသုိ႔ သေဘာရွိေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္းကုိ ရ၏၊ ယင္းသုိ႔ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတ္ေသာ္ ေလာက၌ အထက္ႏွင့္ေအာက္အဆံုးရွိ၏၊ ဖီလာ၁ကား အဆံုးမရွိဟု ထင္ျမင္လ်က္ ေန၏။ ထုိသူသည္ ဤသုိ႔ ဆုိ၏ -
''ဤေလာကသည္ အဆံုးလည္း ရွိ၏၊ အဆံုးလည္း မရွိ၊ 'ဤေလာကသည္ အဆံုးရွိ၏၊ ပတ္၍သြားႏုိင္ေသာ ခရီးရွိ၏'ဟု ဆုိၾကေသာ ထုိသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ စကားသည္ မွား၏။ ' ဤေလာကသည္အဆံုးမရွိ အပိုင္းအျခား မရွိ'ဟု ဆုိၾကေသာ ထုိသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ စကားသည္လည္းမွား၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ -
ငါသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ ျမဲၿမံံစြာ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ျခင္းကုိစြဲ၍ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကုိ စြဲြ၍ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းကုိ စြဲ၍ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္းကုိ ရ၏၊ ယင္းသုိ႔ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတ္ေသာ္ ေလာက၌ အထက္ႏွင့္ ေအာက္အဆံုးရွိ၏၊ ဖီလာကား အဆံုးမရွိဟု ထင္မွတ္လ်က္ ေန၏၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဤ ေလာကသည္အဆံုးလည္း ရွိ၏၊ အဆံုးလည္း မရွိဟု ငါ သိ၏'' ဟူ၍ ဆုိ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသည္ကား တတိယ အေၾကာင္းတည္း၊ ယင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယင္းကုိ စြဲမွီ၍ အဆံုးရွိအဆံုးမရွိ အယူရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ေလာက၏ အဆံုးရွိ အဆံုးမရွိကုိ ျပကုန္၏။ (၃-၁၁)
------
၁။ ဖီလာ -ေဘးပတ္၀န္းက်င္။