၃၂။ ဒုတိယ၀ါဒ၌ကား တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ အဘယ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ အဘယ္ကုိ စြဲမွီ၍ အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲ၏ဟု ျပကုန္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏသည္လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏသည္လည္းေကာင္း ျပင္းစြာအားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ ျမဲၿမံစြာ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကုိ စြဲ၍ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းကုိ စြဲ၍ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္းကုိ ရ၏၊ ယင္းသုိ႔ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတ္ေသာ္ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ေနဖူးေသာ ဘ၀ကုိ ေအာက္ေမ့ႏုိင္၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း -
တစ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္ကုိလည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ သံုးခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ေလးခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ငါးခု ေသာပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ဆယ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း ' ထုိ (ဘ၀) ၌ (ငါ) သည္ ဤသုိ႔ေသာ အမည္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အႏြယ္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအဆင္းရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ ေသာ အစာရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအသက္အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိ (ငါ) သည္ ထုိ (ဘ၀) မွ ေသခဲ့၍ ထို (ဘ၀) ၌ျဖစ္ျပန္ခဲ႔၏၊ ထုိ (ဘ၀) ၌လည္း ဤသုိ႔ေသာ အမည္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အႏြယ္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအဆင္းရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အစာရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအသက္အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိ (ငါ) သည္ ထို (ဘ၀) မွ ေသခဲ့၍ ဤ (ဘ၀) ၌ ျဖစ္ျပန္ခဲ႔၏}ဟုအျခင္းအရာႏွင့္ တကြ ၫႊန္ျပဖြယ္ (အမည္အႏြယ္) ႏွင့္တကြ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ေနဖူးေသာ ဘ၀ကုိေအာက္ေမ့ႏုိင္၏၊
ထုိသူသည္ ဤသုိ႔ ဆုိ၏ -
 ''အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏၊ ၿမံဳ၏၊ ေတာင္ထြတ္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ခုိင္ျမဲေသာ တံခါးတုိင္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔သည္ပင္လွ်င္ (တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔) ေျပးသြားကုန္၏၊ က်င္လည္ကုန္၏၊ ေသကုန္၏၊ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ (အတၱႏွင့္ ေလာကသည္) ျမဲေသာအရာတုိ႔ႏွင့္ တူစြာ အျမဲရွိေနသည္သာတည္း၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိေသာ္ -
ငါသည္ ျပင္းစြာအားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ ျမဲၿမံစြာ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍ အဖန္ဖန္ အားထုတ္ျခင္းကုိ စြဲ၍မေမ့ေလ်ာ့ျခင္းကုိ စြဲ၍ ေကာင္းစြာ ႏွလံုးသြင္းျခင္းကုိ စြဲ၍ ထုိသုိ႔သေဘာရွိေသာ စိတ္တည္ၾကည္ျခင္း ကုိရ၏၊ ယင္းသုိ႔ စိတ္သည္ တည္ၾကည္လတ္ေသာ္ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ေနဖူးေသာ ဘ၀ကုိ ေအာက္ေမ့ႏုိင္၏၊ ဤသည္တုိ႔ကား အဘယ္နည္း -
တစ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္ကုိလည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ သံုးခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ေလးခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ငါးခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း၊ ဆယ္ခုေသာ ပ်က္ကပ္ျဖစ္ကပ္တုိ႔ကုိလည္းေကာင္း ' ထုိ (ဘ၀) ၌ (ငါ) သည္ ဤသုိ႔ေသာ အမည္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အႏြယ္ ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအဆင္း ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အစာ ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအသက္အပုိင္းအျခား ရွိခဲ့၏၊ ထုိ (ငါ) သည္ ထုိ (ဘ၀) မွ ေသခဲ့၍ ထုိ (ဘ၀) ၌ ျဖစ္ျပန္ခဲ႔၏၊ ထုိ (ဘ၀) ၌လည္း ဤသုိ႔ေသာ အမည္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အႏြယ္ရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အဆင္းရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ အစာရွိခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကုိ ခံစားခဲ့၏၊ ဤသုိ႔ေသာအသက္အပုိင္းအျခားရွိခဲ့၏၊ ထုိ (ငါ) သည္ ထုိ (ဘ၀) မွ ေသခဲ့၍ ဤ (ဘ၀) ၌ ျဖစ္ျပန္ခဲ႔၏'ဟုအျခင္းအရာႏွင့္တကြ ၫႊန္ျပဖြယ္ (အမည္အႏြယ္) ႏွင့္တကြ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ေနဖူးေသာ ဘ၀ကုိေအာက္ေမ့ႏုိင္၏၊ ငါသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္ -
 'အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏၊ ၿမံဳ၏၊ ေတာင္ထြတ္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ခုိင္ျမဲေသာ တံခါးတုိင္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔သည္ပင္လွ်င္ (တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔) ေျပးသြားကုန္၏၊ က်င္လည္ကုန္၏၊ ေသကုန္၏၊ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ (အတၱႏွင့္ ေလာကသည္) ျမဲေသာအရာတုိ႔ႏွင့္ တူစြာ အျမဲရွိေနသည္သာတည္း'ဟု သိ၏'' ဟူ၍ ဆုိ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသည္ကား ဒုတိယ အေၾကာင္းတည္း၊ ယင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယင္းကုိ စြဲမွီ၍ တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္းတည္ျမဲ၏ဟု ျပကုန္၏။ (၂)