၁၀၅။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ တည္ျမဲဲအယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲဲ၏ဟု ေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၀၆။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ အခ်ဳိ႕တည္ျမဲဲ အခ်ဳိ႕မတည္ျမဲဲ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း အခ်ဳိ႕တည္ျမဲဲ၏ အခ်ဳိ႕မတည္ျမဲဲဟု ေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၀၇။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ အဆုံးရွိ အဆုံးမရွိ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေလာက၏ အဆုံးရွိ အဆုံး မရွိကုိုေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၀၈။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ အဆုံးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ ထုိထုိအရာ၌ အေမးခံၾကရလွ်င္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) အဆုံးမရွိ ပစ္လႊင့္ေသာ စကားကုို ေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ဆုိကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၀၉။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ အေၾကာင္းမဲဲ့အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း အေၾကာင္းမဲဲ့ ျဖစ္ေပၚ၏ဟု ႏွစ္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၀။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေရွ႕အဖုိ႔ကုိ ၾကံဆကုန္ေသာ ေရွးအဖုိ႔ကုိ စြဲဲယူကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေရွးအဖုိ႔ကုိ စြဲဲမွီ၍ မ်ားျပားေသာ မိစၦာအယူျပစကားတုိ႔ကုိ တစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ေျပာေဟာကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၁။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေသၿပီးေနာက္ သညာရွိ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေသၿပီးေနာက္ သညာရွိေသာ အတၱကုိ တစ္ဆယ့္ေျခာက္္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၂။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေသၿပီးေနာက္ သညာမရွိ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေသၿပီးေနာက္သညာမရွိေသာ အတၱကုိ ရွစ္္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၃။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေသၿပီးေနာက္ သညာရွိလည္းမဟုတ္ မရွိလည္းမဟုတ္ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေသၿပီးေနာက္ သညာရွိလည္းမဟုတ္ မရွိလည္းမဟုတ္ေသာ အတၱကုိ ရွစ္္မ်ဳိးေသာအေၾကာင္း တုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၄။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ျပတ္စဲဲအယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိ အယူ၌ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ထင္ရွားရွိေသာ သတၱ၀ါ၏ ျပတ္စဲဲျခင္းပ်က္စီးျခင္း ေပ်ာက္ကင္းျခင္းကုိ ခုနစ္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၅။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ မ်က္ေမွာက္ (ေလာကီ) နိဗၺာန္ အယူရွိကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ထင္ရွားရွိေသာသတၱ၀ါ၏ အျမတ္ဆုံး မ်က္ေမွာက္ (ေလာကီ) နိဗၺာန္ကုိ ငါးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏ ျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၆။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေနာက္အဖုိ႔ကုိ ၾကံဆကုန္ေသာ ေနာက္အဖုိ႔ကုိ စြဲဲယူကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေနာက္အဖုိ႔ကုိ စြဲဲမွီ၍ မ်ားျပားေသာ မိစၦာအယူျပစကားတုိ႔ကုိ ေလးဆယ့္ေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ေျပာေဟာကုန္၏။ ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။

၁၁၇။ ရဟန္းတုိ႔ ထုိသူတုိ႔တြင္ ေရွးအဖုိ႔ကုိ ၾကံဆကုန္ေသာ ေနာက္အဖုိ႔ကုိ ၾကံဆကုန္ေသာ ေရွးအဖုိ႔ေနာက္အဖုိ႔ကုိ ၾကံဆကုန္ေသာ ေရွးအဖုိ႔ေနာက္အဖုိ႔ကုိ စြဲဲယူကုန္ေသာ အၾကင္သမဏျဗာဟၼဏ တုိ႔သည္ (မိမိအယူ၌ ႏွစ္ၿခိဳက္၀မ္းသာေသာ အၾကင္ေ၀ဒနာျဖင့္ ခံစားကုန္လ်က္) ေရွးအဖုိ႔ေနာက္အဖုိ႔ကုိ စြဲဲမွီ၍မ်ားျပားေသာ မိစၦာအယူျပစကားတုိ႔ကုိ ေျခာက္ဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ေျပာေဟာကုန္၏။ထုိ (ေ၀ဒနာ) သည္လည္း (အမွန္ကုိ) မသိကုန္ေသာ (အမွန္ကုိ) မျမင္ကုန္ေသာ တဏွာပူးကပ္ ကုန္ေသာ ထုိအသွ်င္သမဏ ျဗာဟၼဏတုိ႔၏ ခံစားျခင္းျဖစ္၍ ေတာင့္တျခင္းျဖင့္ တုန္လႈပ္သည္သာတည္း။