၂၁။ ထိုအခါ အသွ်င္သာရိပုၾတာသည္ ေနရာမွ ထ၍ လက္၀ဲတစ္ဖက္ ပုခံုးထက္၌ ကိုယ္၀တ္ကိုစံပယ္တင္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားရွိေတာ္မူရာသို႔ လက္အုပ္ခ်ီ ရွိခိုး၍ ျမတ္စြာဘုရားအား-''ဤသာသနာေတာ္ ၾကာျမင့္စြာ တည္ရန္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အား အၾကင္ သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူရာ၏၊ အၾကင္ ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူရာ၏၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားထို သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူရန္ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ေကာင္းေသာစကားကို ဆိုေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား ထိုပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူရန္ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ''ဟု ေလွ်ာက္၏။
သာရိပုၾတာ သင္ ဆိုင္းငံ့ဦးေလာ့၊ သာရိပုၾတာ သင္ ဆိုင္းငံ့ဦးေလာ့၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္သာလွ်င္ ထို (သိကၡာပုဒ္ ပညတ္ျခင္း ပါတိေမာက္ျပျခင္း) ၌ အခ်ိန္ကို သိေတာ္မူလိမ့္မည္၊ သာရိပုၾတာ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ထင္ရွား မျဖစ္ေပၚေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မမူေခ်၊ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မမူေခ်။
သာရိပုၾတာ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရွိရာကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာေသာ အခါ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ ထို (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းအက်ဳိးငွါသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အားသိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။
သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ ညဥ့္အမ်ားကို သိေသာ (၀ါရင့္သည့္) ရဟန္း မ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔မေရာက္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာအခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွား မျဖစ္ေပၚကုန္ေသး၊ သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ညဥ့္အမ်ားကို သိေသာ (၀ါရင့္သည့္) ရဟန္း မ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ၌မူကား ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္သံဃာ၌ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏၊ ထိုအခါ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာထို (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းအက်ဳိးငွါသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အားသိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ ေတာ္မူ၏။ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။
သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ ျပန္႔ေျပာမ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔ မေရာက္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုးဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္သံဃာ၌ ထင္ရွား မျဖစ္ေပၚကုန္ေသး၊ သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ ျပန္႔ေျပာမ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔ေရာက္ေသာ အခါ၌မူကား ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏၊ ထိုအခါ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာ ရွိကုန္ေသာ ထို (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းအက်ဳိးငွါသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။
သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ လာဘ္မ်ားသည္၏ အျဖစ္သို႔ မေရာက္ေသးသမွ် ကာလပတ္လံုး ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္သံဃာ၌ ထင္ရွား မျဖစ္ေပၚကုန္ေသး၊ သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ လာဘ္မ်ားသည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ၌မူကား ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွား ျဖစ္ေပၚလာကုန္၏၊ ထိုအခါ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ ထို (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ျခင္းအက်ဳိးငွါသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။
သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ အၾကားအျမင္ (ဗဟုသုတ) မ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔ မေရာက္ေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး ဤ (သာသနာေတာ္) ၌ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွား မျဖစ္ေပၚကုန္ေသး၊ သာရိပုၾတာ သံဃာသည္ အၾကားအျမင္ (ဗဟုသုတ) မ်ားျပားသည္၏ အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာ အခါ၌မူကား၊ ဤ (သာသနာေတာ္) ၌အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာ (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔သည္ သံဃာ၌ ထင္ရွားျဖစ္ေပၚလာကုန္၏၊ ထိုအခါ အာသေ၀ါတရားလွ်င္ တည္ရာရွိကုန္ေသာ ထို (လြန္က်ဴးမႈ) တရားတို႔ကိုပယ္ေဖ်ာက္ျခင္း အက်ဳိးငွါသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္တို႔အား သိကၡာပုဒ္ကို ပညတ္ေတာ္မူ၏၊ (အာဏာ) ပါတိေမာက္ကို ျပေတာ္မူ၏။
သာရိပုၾတာ (ယခုအခါ) ရဟန္းသံဃာသည္ (ဒုႆီလဟူေသာ) အျမႇဳပ္မွကင္း၏၊ အျပစ္မွကင္း၏၊ အမည္းအညစ္မွ ကင္း၏၊ စင္ၾကယ္၏၊ (သီလစေသာ) အႏွစ္၌ တည္၏၊ သာရိပုၾတာ ဤရဟန္း ငါးရာတို႔တြင္ အညံ့ဆံုးရဟန္းသည္ အပါယ္သို႔ က်ျခင္းသေဘာမရွိေသာ ကိန္းေသျမဲေသာ အထက္မဂ္ သံုးပါးလွ်င္ လားရာရွိေသာ ေသာတာပန္ ျဖစ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
၂၂။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အသွ်င္အာနႏၵာကို ေခၚ၍-''အာနႏၵာ (ဘုရားသွ်င္တို႔သည္) ပင့္ဖိတ္သူမ်ားရွိ၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူရာ၀ယ္ ထိုပင့္ဖိတ္ သူတို႔ကိုမပန္ၾကားဘဲ ဇနပုဒ္ (တိုင္းႏိုင္ငံ) ၌ လွည့္လည္၍ ေဒသစာရီ မၾကြခ်ီျခင္းသည္ ဘုရားသွ်င္တို႔၏အေလ့အက်က္ျဖစ္၏၊ အာနႏၵာ လာသြားၾကကုန္အံ့၊ ေ၀ရဉၨပုဏၰားကို ပန္ၾကား ကုန္အံ့''ဟုမိန္႔ေတာ္မူ၏။
ေကာင္းပါၿပီအသွ်င္ဘုရားဟု အသွ်င္အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ၀န္ခံ၏၊ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ (သကၤန္းကို) ျပင္၀တ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကို ယူလ်က္ ေနာက္ပါရဟန္းျဖစ္ေသာ အသွ်င္အာနႏၵာႏွင့္ အတူ ေ၀ရဉၨပုဏၰား၏ အိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျပင္ထားေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ေ၀ရဉၨပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခု ေသာေနရာ၌ ထိုင္၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ၿပီးေသာ ေ၀ရဉၨပုဏၰားအား ျမတ္စြာဘုရားသည္-''ပုဏၰား သင္ ပင့္ဖိတ္အပ္သည္ ျဖစ္၍ ငါတို႔သည္ ၀ါကပ္ခဲ့ကုန္ၿပီ၊ သင့္ကို ပန္ၾကားကုန္၏၊ ငါတို႔သည္ ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီလိုကုန္၏''ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ေဂါတမ မွန္ပါသည္၊ အကြၽႏု္ပ္ ပင့္ဖိတ္အပ္သည္ျဖစ္၍ ၀ါကပ္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊ သို႔ရာတြင္လွဴဖြယ္၀တၳဳကို မလွဴရေသးပါ၊ ထို (လွဴဖြယ္၀တၳဳ) သည္ မရွိသည္လည္း မဟုတ္ပါ၊ မေပးလွဴလိုသည္လည္း မဟုတ္ပ ါ၊ လူ႕ေဘာင္၌ ေနကုန္ေသာ သူတို႔သည္ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မ်ားျပားလွပါကုန္၏၊ ထိုေပးလွဴခြင့္ကို အဘယ္မွာ ရႏိုင္ပါမည္နည္း၊ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မနက္ျဖန္အတြက္ အကြၽႏု္ပ္၏ဆြမ္းကို ရဟန္းသံဃာႏွင့္ အတူ လက္ခံေတာ္မူပါဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆိတ္ဆိတ္ေနျခင္းျဖင့္ လက္ခံေတာ္မူ၏၊ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ရဉၨပုဏၰားအား တရားႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ စကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ေစ၍ ရႊန္လန္းေစၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲခြါ ၾကြသြားေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ေ၀ရဉၨပုဏၰားသည္ ထိုညဥ့္ လြန္ေျမာက္ၿပီးေနာက္ မိမိေနအိမ္၌ မြန္ျမတ္ေသာ ခဲဖြယ္ ေဘာဇဥ္ကို စီမံေစၿပီးလွ်င္ ''အသွ်င္ေဂါတမ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ၊ ဆြမ္း (ျပင္) ၿပီးပါၿပီ''ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား အခ်ိန္ (တန္ေၾကာင္း) ကို ေလွ်ာက္ေစ၏။
၂၃။ ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္ (သကၤန္းကို) ျပင္၀တ္ေတာ္မူ၍ သပိတ္သကၤန္းကိုယူလ်က္ ေ၀ရÍၨပုဏၰားအိမ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ျပင္ထားအပ္ေသာ ေနရာ၌ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ အတူ့ထိုင္ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ေ၀ရဉၨပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးရွိေသာ ရဟန္းသံဃာကို မြန္ျမတ္ေသာခဲဖြယ္ေဘာဇဥ္ျဖင့္ ေရာင့္ရဲသည့္တိုင္ေအာင္ တားျမစ္သည္တိုင္ေအာင္ မိမိကိုယ္တိုင္ လုပ္ေကြၽး၏၊ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းဘုဥ္းေပးၿပီး၍ သပိတ္မွ လက္ကို ဖယ္ၿပီးေသာအခါ (ေ၀ရဉၨပုဏၰားသည္) ျမတ္စြာဘုရားအားသကၤန္း တိစံုကို ကပ္လွဴ၏၊ ရဟန္း တစ္ပါး တစ္ပါးစီအားလည္း သကၤန္းလ်ာ တစ္စံု တစ္စံုစီကိုကပ္လွဴ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ရÍၨပုဏၰားအား တရားႏွင့္ ေလ်ာ္ေသာ စကားျဖင့္ (အက်ဳိးစီးပြားကို) သိျမင္ေစလ်က္ (တရားကို) ေဆာက္တည္ေစကာ (တရားက်င့္သံုးရန္) ထက္သန္ေစ၍ ရႊင္လန္းေစၿပီးလွ်င္ ေနရာမွ ထကာ ဖဲခြါ ၾကြသြားေတာ္မူ၏။
ထို႔ေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ရဉၨာၿမဳိ႕၌ ေမြ႕ေလ်ာ္ေတာ္မူသေရြ႕ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေသာေရယ် သကၤႆ ကဏၰကုဇၨ (ၿမဳိ႕မ်ား) သို႔ မ၀င္မူ၍ ပယာဂဆိပ္ကမ္းသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ပယာဂဆိပ္ကမ္းမွ ဂဂၤါျမစ္ကို ကူးေတာ္မူ၍ ဗာရာဏသီၿမဳိ႕သို႔ ေရာက္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီၿမဳိ႕၌ ေမြ႕ေလ်ာ္သမွ် သီတင္းသံုးေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ေ၀သာလီၿမဳိ႕သို႔ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူ၏၊ အစဥ္အတိုင္း ေဒသစာရီ ၾကြခ်ီေတာ္မူေသာ္ ေ၀သာလီၿမဳိ႕သို႔ ေရာက္၍ ထိုေ၀သာလီၿမဳိ႕အနီးမဟာ၀ုန္ေတာ ျပာသာဒ္ေဆာင္ ေပါက္ေသာ ေက်ာင္းႀကီး၌ (သီတင္းသံုး) ေနေတာ္မူေလသတည္း။
ေ၀ရဉၨာပုဏၰားအေၾကာင္း ျပဆိုရာအခန္း ျမန္မာျပန္ၿပီး၏။