၃၄။ စတုတၳ၀ါဒ၌ကား တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ အသွ်င္သမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ အဘယ္ကုိအေၾကာင္းျပဳ၍ အဘယ္ကုိ စြဲမွီ၍ အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲ၏ဟု ျပကုန္သနည္း။
ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏသည္လည္းေကာင္း၊ ျဗာဟၼဏသည္လည္းေကာင္းၾကံစည္ေလ့ရွိ၏၊ စူးစမ္းေလ့ရွိ၏၊ ထုိသူသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ၾကံစည္၍ စူးစမ္းဆင္ျခင္၍ မိမိ၏ ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ ဤသုိ႔ ဆုိ၏ -
 ''အတၱသည္လည္းေကာင္း၊ ေလာကသည္လည္းေကာင္း ျမဲ၏၊ ။ျမံဳ၏၊ ေတာင္ထြတ္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ခုိင္ျမဲေသာ တံခါးတုိင္ကဲ့သုိ႔ တည္၏၊ ထုိသတၱ၀ါတုိ႔သည္ပင္လွ်င္ (တစ္ဘ၀မွ တစ္ဘ၀သုိ႔) ေျပးသြားကုန္၏၊ က်င္လည္ကုန္၏၊ ေသကုန္၏၊ ျဖစ္ေပၚကုန္၏၊ (အတၱႏွင့္ ေလာကသည္) ျမဲေသာအရာတုိ႔ႏွင့္ တူစြာ အျမဲရွိေနသည္သာတည္း''ဟု ဆုိ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ဤသည္ကား စတုတၳအေၾကာင္းတည္း၊ ယင္းကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ ယင္းကုိ စြဲမွီ၍တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ အခ်ဳိ႕ေသာသမဏျဗာဟၼဏတုိ႔သည္ အတၱကုိလည္းေကာင္း ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲ၏ဟု ျပကုန္၏။ (၄)
၃၅။ ရဟန္းတုိ႔ တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏအားလံုးတုိ႔သည္ အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲ၏ဟု ေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ ျပကုန္၏။
ရဟန္းတုိ႔ တည္ျမဲအယူရွိကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏအားလံုးတုိ႔သည္ အတၱကုိလည္းေကာင္း၊ ေလာကကုိလည္းေကာင္း တည္ျမဲ၏ဟု ျပၾကလွ်င္ ဤေလးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းတုိ႔ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ဤ (ေလးမ်ဳိး) တုိ႔တြင္ တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ျပကုန္၏၊ ဤ (ေလးမ်ဳိး) တုိ႔မွတစ္ပါးေသာ အေၾကာင္း မရွိ။
၃၆။ ရဟန္းတုိ႔ ''ဤအယူတုိ႔သည္ ဤသိုိ႔ စြဲယူထားလွ်င္ ဤသုိ႔ မွားယြင္းစြာ သံုးသပ္ထားလွ်င္ ဤသုိ႔လားရာရွိကုန္၏၊ ဤသုိ႔ တမလြန္ရွိကုန္၏''ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိ (ေလးမ်ဳိးေသာအယူ) ကုိသိေတာ္မူ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထုိ (ေလးမ်ဳိးေသာအယူ) ကုိလည္း သိေတာ္မူ၏၊ ထုိ႔ထက္ အထူးသျဖင့္ လြန္ျမတ္ေသာ တရားကုိလည္း သိေတာ္မူ၏၊ ထုိ (အထူးသျဖင့္ လြန္ျမတ္ေသာတရား) ကုိ သိေတာ္မူေသာ္လည္း မွားယြင္းစြာ မသံုးသပ္၊ မွားယြင္းစြာမသံုးသပ္ေသာေၾကာင့္ ထုိ (ျမတ္စြာဘုရား) သည္ ကုိယ္ေတာ္တုိင္သာလွ်င္ နိဗၺာန္ကုိ သိေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ဒနာတုိ႔၏ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊ ခ်ဳပ္ေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း သာယာဖြယ္ကုိလည္းေကာင္း၊ အျပစ္ကုိလည္းေကာင္း၊ (ေ၀ဒနာတုိ႔မွ) ထြက္ေျမာက္ရာကုိလည္းေကာင္းဟုတ္မွန္ေသာအတုိင္း သိေတာ္မူသျဖင့္ (တစ္စံုတစ္ရာ) မစြဲလမ္းမူ၍ လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူ၏။
၃၇။ ရဟန္းတုိ႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အၾကင္ (တရား) တုိ႔ကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္မ်က္ေမွာက္ျပဳ၍ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ဟုတ္မွန္ေသာဂုဏ္ကုိ မွန္စြာ ေျပာလုိၾကလွ်င္ အၾကင္ (တရား) တုိ႔ျဖင့္ ေျပာၾကရာ၏၊ နက္နဲကုန္ေသာ ျမင္ႏုိင္ခဲကုန္ေသာ သိႏုိင္ခဲကုန္ေသာ ၿငိမ္သက္ကုန္ေသာ မြန္ျမတ္ကုန္ေသာ ၾကံစည္ျခင္းျဖင့္ မေရာက္ႏုိင္ကုန္ေသာ သိမ္ေမြ႕ကုန္ေသာ ပညာရွိတုိ႔သာ သိႏုိင္ကုန္ေသာ ထုိတရားတုိ႔သည္ ဤသည္တုိ႔ပင္တည္း။
ပဌမဘာဏ၀ါရ ၿပီး၏။